Τα μυστικά του χαρουπόμελου τα ανακάλυψα κουβεντιάζοντας με τον Γιάννη κάτω από μια ανθισμένη χαρουπιά. Ήταν τέλη φθινοπώρου και το δέντρο έφερε ήδη τα μικρά ανθάκια που θα δώσουν τους καρπούς της επόμενης χρονιάς.

Τα χαρουπόδεντρα αφθονούν στο Λασίθι και στο Ρέθυμνο και αγαπούν τις άνυδρες περιοχές του νησιού. Καθώς ο Γιάννης σπάει με το χέρι του έναν λοβό από χαρούπι, για να μου δείξει τα σπόρια που κρύβει στο εσωτερικό του, ένα κομμάτι πέφτει στο χώμα. Ο σκύλος του, ο Μάκης, τον πιάνει στα δόντια του με τη μία και βολεύεται σε μια γωνιά για να τον μασουλήσει.

Η ιδιαίτερη, γλυκιά γεύση του χαρουπιού έκανε τους ανθρώπους να τον βαφτίζουν «σοκολάτα» στις εποχές της φτώχειας.

Ο καφέ καρπός του ωριμάζει τον Σεπτέμβριο και έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες. Ανάμεσά του, σημαντικότερη είναι η περιεκτικότητά του σε ασβέστιο, τριπλάσια από εκείνη του γάλακτος. Για να φτιάξει χαρουπόμελο, ο Γιάννης τοποθετεί τους κομμένους λοβούς σε ένα δοχείο με νερό, όπου θα τους αφήσει να μουλιάσουν για ώρες. Αφαιρεί τα κουκούτσια και ακουμπάει τρία από αυτά επάνω στο ξύλινο τραπέζι.

«Αν τα ζυγίζαμε, θα βρίσκαμε ότι όλα τους έχουν βάρος 0,2 γραμμαρίων», μου εξηγεί. Από το χαρούπι προέρχεται και η λέξη καράτι, αφού σπόροι του χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν για το ζύγισμα πολύτιμων λίθων και χρυσού. «Και όχι μόνο αυτό», προσθέτει ο Γιάννης, καθώς ξαφρίζει τον καραμελένιο αφρό από μια κατσαρόλα στην οποία σιγοβράζει το εκχύλισμα των λοβών, μέχρι να μείνει μόνο το μέλι.

«Το χαρουπόμελο λέγεται ότι το αγαπούσε και η βασίλισσα Κλεοπάτρα. Ήταν το λίφτινγκ της αρχαιότητας!».

Καθώς ο ήλιος δύει ειδυλλιακά πίσω από τις χαρουπιές και τα λιόφυτα της Σητείας, σκέφτομαι ότι ακόμα κι αν δεν ισχύει αυτός ο μύθος, η γήινη γοητεία του χαρουπιού από μόνη της φτάνει για να το δοκιμάσεις.

Πηγή: «Χειροποίητη Κρήτη», Ισαβέλλα Ζαμπετάκη, Περιφέρεια Κρήτης