Ένα έθιμο που έφεραν οι πρόσφυγες, μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922, αναβιώνει ακόμα 100 χρόνια μετά, σε χωριό μόλις 20 λεπτά μακριά από το Ηράκλειο.

Στον Άγιο Βλάση απόγονοι των προσφύγων αλλά και ντόπιοι κάτοικοι του οικισμού διατηρούν αναλλοίωτο το έθιμο της Σαρακοστής ώστε να το βλέπουν τα μικρότερα παιδιά και να περνά από γενιά σε γενιά!

Μεγάλη Παρασκευή οι γυναίκες του χωριού ετοιμάζουν αυτοσχέδια "πυροφάνια" με ψιλό συρματάκι μέσα σε σαλιγκάρια γυρισμένα ανάποδα. Τα παιδιά παίρνουν τα χοχλιδάκια- καντήλια και τα κολλούν με λάσπη σε φρεσκοβαμμένους τοίχους ή γλάστρες σε όλα τα σοκάκια του οικισμού λίγο πριν περάσει ο Επιτάφιος, ως τιμή προς το Χριστό.

Το έθιμο, κάποιες φορές, γίνεται και το Σάββατο του Λαζάρου με τα παιδιά να λένε τα κάλαντα «Βάγια Βάγια τω βαγιώ». Σε κάθε περίπτωση, οι κάτοικοι βάζουν όλες τους τις δυνάμεις ώστε ένα έθιμο που βαστά γερά εδώ και εκατό χρόνια να συνεχίσει την πορεία του στο χρόνο σε εκείνον τον τόπο.

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Cretalive